Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι
γαλέρες έρχονται και πάνε
ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι
κι οι πειρατές μεθοκοπάνε
στο καπηλειό το λιμανίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Σαρακηνοί και Βενετσάνοι
πιάνουν και δένουν στο κατάρτι
ελόγου μου τον καπετάν Γιάννη
το παλικάρι τον αντάρτη
τον άντρακλα τον πελαγίσιο
Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω
Κι εκεί στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάψη
δεμένους με τα χέρια πίσω
Θάλασσα πικροθάλασσα
πως να μη σ’ αγαπήσω;
|
Sto filntisénio mu markutsi
galéres érchonte ke páne
resálta kánune i mutsi
ki i piratés methokopáne
sto kapilió to limanísio
Thálassa pikrothálassa
giatí na s’ agapíso
Sarakini ke Oenetsáni
piánun ke dénun sto katárti
elógu mu ton kapetán Giánni
to palikári ton antárti
ton ántrakla ton pelagisio
Thálassa pikrothálassa
giatí na s’ agapíso
Ki eki stu makeliu tin ápsi
dagkóno ta schiniá ta líno
ke ma ton Άgio Konstantíno
ólus tus ríchno mes sti chápsi
deménus me ta chéria píso
Thálassa pikrothálassa
pos na mi s’ agapíso;
|