Εσύ κοιμάσαι στο Παγκράτι
μες στα σεντόνια τ’ απαλά
κι αυτός να τρέχει μ’ άσπρο άτι
στα όνειρά σου τα τρελά
Έχει λυμένα τα μαλλιά του
κι ένα βελούδο βυσσινί
στα μάτια του και στα φιλιά του
δίνει στο σώμα σου φωνή
Σελήμ Σελήμ, φωνάζεις στριφογυρνάς
Σελήμ Σελήμ, και πάνω στ’ όνειρο ξυπνάς
είσαι μονάχη το κρεβάτι
και ξημερώνει στο Παγκράτι
Κερνάς τη νύχτα δυο τσιγάρα
και το ταξίδι αρχινά
φτάνεις στην έρημο Σαχάρα
τώρα σε λένε Αμινά
Αυτός σου τάζει δυο παλάτια
χρυσά παγώνια που μιλούν
και βλέπεις στα δικά του μάτια
τα δάκρυα σου να κυλούν
Σελήμ Σελήμ, φωνάζεις στριφογυρνάς
Σελήμ Σελήμ, και πάνω στ’ όνειρο ξυπνάς
είσαι μονάχη το κρεβάτι
και ξημερώνει στο Παγκράτι
|
Esí kimáse sto Pagkráti
mes sta sentónia t’ apalá
ki aftós na tréchi m’ áspro áti
sta ónirá su ta trelá
Έchi liména ta malliá tu
ki éna veludo vissiní
sta mátia tu ke sta filiá tu
díni sto sóma su foní
Selím Selím, fonázis strifogirnás
Selím Selím, ke páno st’ óniro ksipnás
ise monáchi to kreváti
ke ksimeróni sto Pagkráti
Kernás ti níchta dio tsigára
ke to taksídi archiná
ftánis stin érimo Sachára
tóra se léne Aminá
Aftós su tázi dio palátia
chrisá pagónia pu milun
ke vlépis sta diká tu mátia
ta dákria su na kilun
Selím Selím, fonázis strifogirnás
Selím Selím, ke páno st’ óniro ksipnás
ise monáchi to kreváti
ke ksimeróni sto Pagkráti
|