|
Senor, Senor
Μήπως ξέρεις να μου πεις
πού πηγαίνεις ποιον θα βρεις
Στο όνειρο μου σε έχω ξαναδεί
και νομίζω ότι ζεις ακόμα εκεί
Senor, Senor
Πού να κρύβεται κι αυτή
με ποιον να ‘ναι πού να ζει
Βαρέθηκα την πόρτα να κοιτάω
για ποιο ψέμα και ποια αλήθεια ξενυχτάω;
ρεφ
Έχει γίνει ο αέρας σιδερένιος σταυρός
Σαν αυτό που κρατούσε ο γυμνός της λαιμός
Κι αυτή η φάλτσα ορχήστρα παίζει σαν να γελά
Μοιάζει να με φωνάζει και να μην με ξεχνά
Senor, Senor
Ζω σ’ αυτό το σπασμένο βαγόνι
μ’ ένα δράκο που σκοτώνει
Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός
έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς
Έχει γίνει και ο αέρας σιδερένιος σταυρός…
Senor, Senor
Ό,τι έχει μείνει από μένα
στο πάτωμα θέλω απλώς να μαζέψω
Δώσε μου ακόμα ένα λεπτό
κι είμαι έτοιμος αν είσαι εσύ κι εγώ
Senor, Senor
Ζω σ’ αυτό το σπασμένο βαγόνι…
|
Senor, Senor
Mípos kséris na mu pis
pu pigenis pion tha vris
Sto óniro mu se écho ksanadi
ke nomízo óti zis akóma eki
Senor, Senor
Pu na krívete ki aftí
me pion na ‘ne pu na zi
Oaréthika tin pórta na kitáo
gia pio pséma ke pia alíthia ksenichtáo;
ref
Έchi gini o aéras siderénios stavrós
San aftó pu kratuse o gimnós tis lemós
Ki aftí i fáltsa orchístra pezi san na gelá
Miázi na me fonázi ke na min me ksechná
Senor, Senor
Zo s’ aftó to spasméno vagóni
m’ éna dráko pu skotóni
Me kalódia kratiéme zontanós
écho alláksi ke i zoí me théli alliós
Έchi gini ke o aéras siderénios stavrós…
Senor, Senor
Ό,ti échi mini apó ména
sto pátoma thélo aplós na mazépso
Dóse mu akóma éna leptó
ki ime étimos an ise esí ki egó
Senor, Senor
Zo s’ aftó to spasméno vagóni…
|
