Κι αν γυρίζουμε ξενύχτηδες τα βράδια
Κι αν ρομάντζες τραγουδάμε στα σκοτάδια
Κι αν τα νιάτα μας τα κάναμε ρημάδια
Και με πόνο τα ποτήρια μας ρουφάμ’
Σερσέ λα φαμ, σερσέ λα φαμ
Κι αν δεν πάμε στη δουλειά μας και στο σπίτι
Κι αν ο έρως μας τραβάει σαν το μαγνήτη
Κι αν γουστάρουμε τον βίο τον αλήτη
Και δεν έχουμε το σήμερα να φάμ’
Σερσέ λα φαμ, σερσέ λα φαμ
Κι αν η μοίρα μας ταράζει στα χαστούκια
Κι αν στα μάγουλα το δάκρυ κάνει λούκια
Κι αν τα τρώμε μέχρι φράγκο στα μπουζούκια
Και στην ψάθα κακομοίρηδες ψοφάμ’
Σερσέ λα φαμ, σερσέ λα φαμ
|
Ki an girízume kseníchtides ta vrádia
Ki an romántzes tragudáme sta skotádia
Ki an ta niáta mas ta káname rimádia
Ke me póno ta potíria mas rufám’
Sersé la fam, sersé la fam
Ki an den páme sti duliá mas ke sto spíti
Ki an o éros mas travái san to magníti
Ki an gustárume ton vío ton alíti
Ke den échume to símera na fám’
Sersé la fam, sersé la fam
Ki an i mira mas tarázi sta chastukia
Ki an sta mágula to dákri káni lukia
Ki an ta tróme méchri frágko sta buzukia
Ke stin psátha kakomirides psofám’
Sersé la fam, sersé la fam
|