|
Σαν καρφίτσα παλιά
σα σβησμένα φιλιά
σ’ έχω πάνω μου χρόνια σημάδι.
Να `μαι πάντα αυτό
μια κλωστή που ξεφτώ
κι εσύ αλλού να σκορπίζεις το χάδι.
Το θυμάμαι καιρό
μες στο μαύρο νερό
το φιλί, το μαχαίρι, το δάκρυ.
Να μου γνέφει σιγά
κάποιος μας κυνηγά
στην αγάπη να βρούμε μιαν άκρη.
Σήκωσέ με ψηλά
στα βουνά τα θολά
Παναγιά μου, βοριά μου κι αγέρι.
Σα φτερό να πετώ,
κόσμε να σε ρωτώ
της καρδιάς μου μην είδες το ταίρι.
Σε φωτιές μυστικές
με νεράιδες λευκές
που χορεύει η μορφή σου τα βράδια.
Σε φεγγάρι αχνά
σε ποτάμια βουνά
και στον ύπνο μου καις τα σκοτάδια.
Γλίτωσέ με αυγή
κάνε στάχτη τη γη
με τις φλόγες σου να τη μαγέψεις.
Με σαΐτες βαριές
του κορμιού τις μεριές
πάλι μάτια μου να σαϊτέψεις.
Σήκωσέ με ψηλά
στα βουνά τα θολά
Παναγιά μου, βοριά μου κι αγέρι.
Σα φτερό να πετώ,
κόσμε να σε ρωτώ
της καρδιάς μου μην είδες το ταίρι.
|
San karfítsa paliá
sa svisména filiá
s’ écho páno mu chrónia simádi.
Na `me pánta aftó
mia klostí pu kseftó
ki esí allu na skorpízis to chádi.
To thimáme keró
mes sto mavro neró
to filí, to macheri, to dákri.
Na mu gnéfi sigá
kápios mas kinigá
stin agápi na vrume mian ákri.
Síkosé me psilá
sta vuná ta tholá
Panagiá mu, voriá mu ki agéri.
Sa fteró na petó,
kósme na se rotó
tis kardiás mu min ides to teri.
Se fotiés mistikés
me neráides lefkés
pu chorevi i morfí su ta vrádia.
Se fengári achná
se potámia vuná
ke ston ípno mu kes ta skotádia.
Glítosé me avgí
káne stáchti ti gi
me tis flóges su na ti magépsis.
Me saΐtes variés
tu kormiu tis meriés
páli mátia mu na saitépsis.
Síkosé me psilá
sta vuná ta tholá
Panagiá mu, voriá mu ki agéri.
Sa fteró na petó,
kósme na se rotó
tis kardiás mu min ides to teri.
|
