Ρίχνω το σπαθί μου στο νερό
για να βρω το σημάδι σταθερό
το ‘να κύμα σπάει με τ’ άλλο τ’ άγριο κύμα
και σαν όνειρο μαδώ
μ’ αν δεν τη ζούσα τη ζωή μου τόσο χύμα
δε θα τολμούσα τον ορίζοντα να δω
Ποιο λιμάνι μένει
ποιο λιμάνι ζει
ποιο λιμανάκι κουβαλώ μαζί
Μόνο μια αγάπη μένει
για να μας δένει
μόνο μια αγάπη ζει
κι είναι για τη γη
Λάσπες μη σκορπίζεις και χολές
μη μιλάς με ξένες συμβουλές
ένας κόσμος ήρθε κι άλλος πάει να φύγει
με το βλέμμα του θαμπό
άμα δεν ήταν οι εχθροί μου τόσο λίγοι
δε θα τολμούσα μες στο σπίτι μου να μπω
|
Ríchno to spathí mu sto neró
gia na vro to simádi statheró
to ‘na kíma spái me t’ állo t’ ágrio kíma
ke san óniro madó
m’ an den ti zusa ti zoí mu tóso chíma
de tha tolmusa ton orízonta na do
Pio limáni méni
pio limáni zi
pio limanáki kuvaló mazí
Móno mia agápi méni
gia na mas déni
móno mia agápi zi
ki ine gia ti gi
Láspes mi skorpízis ke cholés
mi milás me ksénes simvulés
énas kósmos írthe ki állos pái na fígi
me to vlémma tu thabó
áma den ítan i echthri mu tóso lígi
de tha tolmusa mes sto spíti mu na bo
|