|
Στην έρημο περπάταγα και μόνος μου πονούσα
μα μου `λεγε μία φωνή για σένα πως θα ζούσα
αφέθηκα και πίστεψα πως ήσουνα κοντά μου
και της αγάπης τα φτερά έβαλα στα όνειρά μου.
Το αίμα στάζει απ’ την καρδιά και βάφει το φιλί σου
και η ψυχή μου λαχταρά να βρίσκομαι μαζί σου
σήμερα που είμαστε αγκαλιά έπιασε ο έρωτας φωτιά
μοιάζει ο κόσμος μακρινός, καιγετ’ η γη κι ο ουρανός.
Ποτέ μου δεν κατάφερα την πίκρα μου να σβήσω
μα είχα μια διαίσθηση μαζί σου πως θα ζήσω
νομίζω πως γεννήθηκα, αγάπη μου, για σένα
και τα βαριά μου σύννεφα σβήνουνε ένα ένα.
Το αίμα στάζει απ’ την καρδιά και βάφει το φιλί σου
και η ψυχή μου λαχταρά να βρίσκομαι μαζί σου
σήμερα που είμαστε αγκαλιά έπιασε ο έρωτας φωτιά
μοιάζει ο κόσμος μακρινός, καιγετ’ η γη κι ο ουρανός.
|
Stin érimo perpátaga ke mónos mu ponusa
ma mu `lege mía foní gia séna pos tha zusa
aféthika ke pístepsa pos ísuna kontá mu
ke tis agápis ta fterá évala sta ónirá mu.
To ema stázi ap’ tin kardiá ke váfi to filí su
ke i psichí mu lachtará na vrískome mazí su
símera pu imaste agkaliá épiase o érotas fotiá
miázi o kósmos makrinós, keget’ i gi ki o uranós.
Poté mu den katáfera tin píkra mu na svíso
ma icha mia diesthisi mazí su pos tha zíso
nomízo pos genníthika, agápi mu, gia séna
ke ta variá mu sínnefa svínune éna éna.
To ema stázi ap’ tin kardiá ke váfi to filí su
ke i psichí mu lachtará na vrískome mazí su
símera pu imaste agkaliá épiase o érotas fotiá
miázi o kósmos makrinós, keget’ i gi ki o uranós.
|
