Σήμερα μια μέρα πληγωμένη,
το δάκρυ μου δε λέει να σταματήσει,
έφυγες εσύ κι ακόμα μένει
ο πόνος που δε θέλει να μ’ αφήσει.
Ας ήταν μόνο μια φορά
από τον πόνο η καρδιά
να ήταν, Θεέ μου, πιο δυνατή,
να ησυχάσει, να γιατρευτεί,
να ησυχάσει, να γιατρευτεί.
Σβήνουνε τα φώτα ένα ένα
και γύρω μου απλώνεται σκοτάδι,
ψάχνω για να βρω κοντά μου εσένα
με πνίγει η μοναξιά κι αυτό το βράδυ.
Ας ήταν μόνο μια φορά
από τον πόνο η καρδιά
να ήταν, Θεέ μου, πιο δυνατή,
να ησυχάσει, να γιατρευτεί,
να ησυχάσει, να γιατρευτεί.
|
Símera mia méra pligoméni,
to dákri mu de léi na stamatísi,
éfiges esí ki akóma méni
o pónos pu de théli na m’ afísi.
As ítan móno mia forá
apó ton póno i kardiá
na ítan, Theé mu, pio dinatí,
na isichási, na giatrefti,
na isichási, na giatrefti.
Svínune ta fóta éna éna
ke giro mu aplónete skotádi,
psáchno gia na vro kontá mu eséna
me pnígi i monaksiá ki aftó to vrádi.
As ítan móno mia forá
apó ton póno i kardiá
na ítan, Theé mu, pio dinatí,
na isichási, na giatrefti,
na isichási, na giatrefti.
|