Απόψε μέτρησα για σένα χίλια μίλια
λευκό χαρτί μες στης αγάπης τη μποτίλια,
το φως που ρίχνει η κάμαρά σου στην αυλή σου,
για μένα είναι σινεμά του παραδείσου.
Χίλια τα πλάνα σου, τα χρώματα κι οι τόποι,
Ελένη, Κίρκη, Ναυσικά και Πηνελόπη
μια χαραμάδα άνοιξέ μου να περάσω
μ’ ένα σου τρικ να ψωνιστώ και να ξεχάσω
Είν’ η καρδιά μου φτερωτή σε άδειο μύλο,
φύσα ουρανέ μου κι όταν σβήσει ο παλμός,
θα ‘ναι για σένα που θα ζω σε αιώνιο κύκλο
ατμός, βροχή, ποτάμι, θάλασσα κι ατμός.
Βάφει η σελήνη τα βουνά κι εσύ τα χείλη,
μ’ άρωμα ψέμα μου ποτίζεις το μαντήλι,
κι ύστερα φεύγεις με αυτόματο πιλότο,
κάποιο κρυμμένο θησαυρό να βρεις στο Νότο.
Τόσα ταξίδια σε κορμιά ψυχές και τρένα,
τόσα τραγούδια σε παράθυρα κλεισμένα,
σαν τους φαντάρους που ξεχνούν τη μοναξιά τους,
μ’ ένα φτηνό τρανζιστοράκι στη σκοπιά τους.
|
Apópse métrisa gia séna chília mília
lefkó chartí mes stis agápis ti botília,
to fos pu ríchni i kámará su stin avlí su,
gia ména ine sinemá tu paradisu.
Chília ta plána su, ta chrómata ki i tópi,
Eléni, Kírki, Nafsiká ke Pinelópi
mia charamáda ániksé mu na peráso
m’ éna su trik na psonistó ke na ksecháso
In’ i kardiá mu fterotí se ádio mílo,
físa urané mu ki ótan svísi o palmós,
tha ‘ne gia séna pu tha zo se eónio kíklo
atmós, vrochí, potámi, thálassa ki atmós.
Oáfi i selíni ta vuná ki esí ta chili,
m’ ároma pséma mu potízis to mantíli,
ki ístera fevgis me aftómato pilóto,
kápio krimméno thisavró na vris sto Nóto.
Tósa taksídia se kormiá psichés ke tréna,
tósa tragudia se paráthira klisména,
san tus fantárus pu ksechnun ti monaksiá tus,
m’ éna ftinó tranzistoráki sti skopiá tus.
|