Τράβηξα μέσα απ’ το κουτί τον αριθμό μου,
Πήρα έναν δρόμο που δεν είχε γυρισμό.
Ποτέ δεν είχα κάποιο σχέδιο στο μυαλό μου,
Ποτέ ως τώρα δεν εμπόδισα νερό.
Άλλοι αλλάζουν, εγώ μόνο μεγαλώνω
Σκέτη ζωή, χωρίς να γίνομαι ένας άλλος.
Άλλοι κερδίζουνε τη μάχη με το χρόνο
Μονάχα εγώ έχω στα χέρια αυτό το βάρος.
Έγιναν όλα όπως έπρεπε να γίνουν
Σωστό και λάθος σε χορό μοναδικό.
Κι αν ήρθε η ώρα τα όνειρά μου να με κρίνουν
Ούτε μια λέξη δε θα πω για να σωθώ.
|
Tráviksa mésa ap’ to kutí ton arithmó mu,
Píra énan drómo pu den iche girismó.
Poté den icha kápio schédio sto mialó mu,
Poté os tóra den ebódisa neró.
Άlli allázun, egó móno megalóno
Skéti zoí, chorís na ginome énas állos.
Άlli kerdízune ti máchi me to chróno
Monácha egó écho sta chéria aftó to város.
Έginan óla ópos éprepe na ginun
Sostó ke láthos se choró monadikó.
Ki an írthe i óra ta ónirá mu na me krínun
Oíte mia léksi de tha po gia na sothó.
|