|
Aπότομα απ’ τον ύπνο μου σηκώνομαι
απότομα που φεύγει η ζωή
και μέσα απ’ τα σκεπάσματα σκεφτικός
να περιμένω την αυγή
Δεν ξέρω τι φταίει για ό,τι χάνω
για ό,τι μου λείπει ό,τι θα βρω
Σαν σκιά
που μου φυλάει πιστά τα νώτα
σαν σκιά
που δυναμώνει από τα φώτα
έτσι νιώθω πως μ’ αγγίζεις
μα είσαι ψέμα
που αν το πιστέψω πιο βαθιά
θα πληγωθώ
Αδύναμος να αντιδράσω φαίνομαι
ανήμπορος να φύγω μακριά
αυτό που με κρατά αυτό με διώχνει
μέσα απ’ τη δική σου αγκαλιά
Δεν ξέρω τι φταίει για ό,τι χάνω
για ό,τι μου λείπει ό,τι θα βρω
Σαν σκιά
που μου φυλάει πιστά τα νώτα
σαν σκιά
που δυναμώνει από τα φώτα
έτσι νιώθω πως μ’ αγγίζεις
μα είσαι ψέμα
που αν το πιστέψω πιο βαθιά
θα πληγωθώ
|
Apótoma ap’ ton ípno mu sikónome
apótoma pu fevgi i zoí
ke mésa ap’ ta skepásmata skeftikós
na periméno tin avgí
Den kséro ti ftei gia ó,ti cháno
gia ó,ti mu lipi ó,ti tha vro
San skiá
pu mu filái pistá ta nóta
san skiá
pu dinamóni apó ta fóta
étsi niótho pos m’ angizis
ma ise pséma
pu an to pistépso pio vathiá
tha pligothó
Adínamos na antidráso fenome
aníboros na fígo makriá
aftó pu me kratá aftó me dióchni
mésa ap’ ti dikí su agkaliá
Den kséro ti ftei gia ó,ti cháno
gia ó,ti mu lipi ó,ti tha vro
San skiá
pu mu filái pistá ta nóta
san skiá
pu dinamóni apó ta fóta
étsi niótho pos m’ angizis
ma ise pséma
pu an to pistépso pio vathiá
tha pligothó
|
