Εκεί που η θάλασσα τον ήλιο ανταμώνει
σε συναντάω πάντα όταν ξημερώνει.
Κοιτάω το βλέμμα σου φωνάζω σ’ αγαπάω
κι έτσι τη μέρα μου μαζί σου ξεκινάω.
Κάθε συνήθεια και κάθε μας ρουτίνα
πράγματα απλά που πάντα κάναμε μαζί
χωρίς να θέλω ασυναίσθητα μου βγαίνουν
σαν να μην έφυγες ποτέ
ούτε στιγμή.
Πώς να σε βγάλω πες μου μέσα απ’ τη ζωή μου
μου έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι.
Ήσουν πρωί μέσα στα μάτια σου όταν μπήκα
και τώρα έγινες μεσάνυχτα
και κάτι.
Σκοτάδι γύρω μου σκοτάδι
σε θέλω πάλι έστω για ένα βράδυ.
Εκεί που η τρέλα καταργεί τη λογική μου,
εκεί που νιώθω ότι χάνεται η ζωή μου,
μηνύματά σου για χιλιοστή φορά διαβάζω
και γι’ άλλη μια φορά με μένανε τα βάζω.
Πώς να σε βγάλω πες μου μέσα απ’ τη ζωή μου
μου έχεις γίνει αναπόσπαστο κομμάτι.
Ήσουν πρωί μέσα στα μάτια σου όταν μπήκα
και τώρα έγινες μεσάνυχτα
και κάτι.
Σκοτάδι γύρω μου σκοτάδι
σε θέλω πάλι έστω για ένα βράδυ.
|
Eki pu i thálassa ton ílio antamóni
se sinantáo pánta ótan ksimeróni.
Kitáo to vlémma su fonázo s’ agapáo
ki étsi ti méra mu mazí su ksekináo.
Káthe siníthia ke káthe mas rutína
prágmata aplá pu pánta káname mazí
chorís na thélo asinesthita mu vgenun
san na min éfiges poté
ute stigmí.
Pós na se vgálo pes mu mésa ap’ ti zoí mu
mu échis gini anapóspasto kommáti.
Ήsun pri mésa sta mátia su ótan bíka
ke tóra égines mesánichta
ke káti.
Skotádi giro mu skotádi
se thélo páli ésto gia éna vrádi.
Eki pu i tréla katargi ti logikí mu,
eki pu niótho óti chánete i zoí mu,
minímatá su gia chiliostí forá diavázo
ke gi’ álli mia forá me ménane ta vázo.
Pós na se vgálo pes mu mésa ap’ ti zoí mu
mu échis gini anapóspasto kommáti.
Ήsun pri mésa sta mátia su ótan bíka
ke tóra égines mesánichta
ke káti.
Skotádi giro mu skotádi
se thélo páli ésto gia éna vrádi.
|