Λύπες, φόδρες, καημούς σιδέρωνε
και πουκάμισα φαρδιά,
σ’ ένα πάλκο μετά ξημέρωνε
μια ζωή τρικλοποδιά
τι ευχόταν; να τον μαχαίρωνε
Θε μου βόηθα, στην καρδιά.
Πάρ’ τη μάγκα, σ’ άρεσε;
φάε χώμα να πονάς
και να λες, σε βάρεσε
η Κική που λησμονάς.
Άδειοι δρόμοι, σκυλιά, χαράματα
και το γέλιο του βραχνό,
σπάσε τώρα και κοφ’ τα δράματα
να θυμάσαι δεν ξεχνώ
προσευχόταν με χίλια κλάματα
να του ρίξει στο ψαχνό.
Πάρ’ τη μάγκα, σ’ άρεσε;
φάε χώμα να πονάς
και να λες, σε βάρεσε
η Κική που λησμονάς.
Χρόνια φύγαν, σκυφτός τριγύριζε
τίτλοι τέλους στη σκηνή
του φωνάζαν: “τρελέ” και γύριζε
μ’ όλα κι όλους συμφωνεί
κι όσο ζούσε, στ’ αυτιά του σφύριζε
σαν αέρας μια φωνή.
Πάρ’ τη μάγκα, σ’ άρεσε;
φάε χώμα να πονάς
και να λες, σε βάρεσε
η Κική που λησμονάς
|
Lípes, fódres, kaimus sidérone
ke pukámisa fardiá,
s’ éna pálko metá ksimérone
mia zoí triklopodiá
ti efchótan; na ton macherone
The mu vóitha, stin kardiá.
Pár’ ti mágka, s’ árese;
fáe chóma na ponás
ke na les, se várese
i Kikí pu lismonás.
Άdii drómi, skiliá, charámata
ke to gélio tu vrachnó,
spáse tóra ke kof’ ta drámata
na thimáse den ksechnó
prosefchótan me chília klámata
na tu ríksi sto psachnó.
Pár’ ti mágka, s’ árese;
fáe chóma na ponás
ke na les, se várese
i Kikí pu lismonás.
Chrónia fígan, skiftós trigirize
títli télus sti skiní
tu fonázan: “trelé” ke girize
m’ óla ki ólus simfoni
ki óso zuse, st’ aftiá tu sfírize
san aéras mia foní.
Pár’ ti mágka, s’ árese;
fáe chóma na ponás
ke na les, se várese
i Kikí pu lismonás
|