Μπορεί να ‘ρθει η μέρα που θα ‘χεις
τον κόσμο στα χέρια δικό σου,
δε θα ‘χεις όμως εμένα για να σ’ αγαπώ.
Κι ίσως να κλάψεις πικρά που μ’ άφησες να φύγω,
μπορεί να το μετανιώσεις, μα θα ‘ναι αργά.
Σου ‘δωσα την αγάπη μου, καθετί που ‘χα μες στην καρδιά.
Πρόδωσες την αγάπη μου, μ’ άφησες δίχως παρηγοριά.
Μοναχό, μοναχό να μετρώ το χαμένο καιρό, να πονώ.
Μια μέρα θα καταλάβεις τι ήμουν εγώ για σένα,
θα λες για τα περασμένα και θα με ζητάς.
Κι ίσως να κλάψεις πικρά που μ’ άφησες να φύγω,
μπορεί να το μετανιώσεις, μα θα ‘ναι αργά.
Σου ‘δωσα την αγάπη μου, καθετί που ‘χα μες στην καρδιά.
Πρόδωσες την αγάπη μου, μ’ άφησες δίχως παρηγοριά.
Μοναχό, μοναχό να μετρώ το χαμένο καιρό, να πονώ.
|
Bori na ‘rthi i méra pu tha ‘chis
ton kósmo sta chéria dikó su,
de tha ‘chis ómos eména gia na s’ agapó.
Ki ísos na klápsis pikrá pu m’ áfises na fígo,
bori na to metaniósis, ma tha ‘ne argá.
Su ‘dosa tin agápi mu, kathetí pu ‘cha mes stin kardiá.
Pródoses tin agápi mu, m’ áfises díchos parigoriá.
Monachó, monachó na metró to chaméno keró, na ponó.
Mia méra tha katalávis ti ímun egó gia séna,
tha les gia ta perasména ke tha me zitás.
Ki ísos na klápsis pikrá pu m’ áfises na fígo,
bori na to metaniósis, ma tha ‘ne argá.
Su ‘dosa tin agápi mu, kathetí pu ‘cha mes stin kardiá.
Pródoses tin agápi mu, m’ áfises díchos parigoriá.
Monachó, monachó na metró to chaméno keró, na ponó.
|