|
Μες στο γυαλί τον καφενέ, πού γίναμε χαρμάνι,
την Κούλα πρωτογνώρισα και μου ’στειλε φιρμάνι.
Αν θέλω στην καρδούλα της εγώ να είμαι μόνος,
πρέπει να γίνω Ροκαμβόλ, νταής και δολοφόνος.
–Άντε, ρε Κούλα, για το χατίρι σου ότι θες γίνομαι! Ωπ!
Βρε Κούλα δολοφόνισσα, με τα γλυκά σου μάτια,
τράβηξε το μαχαίρι σου και κάνε με κομμάτια.
–Αλλά βάρδα μη με χτυπήσεις στη καρδιά.
Τι ήθελα και σε γνώρισα και μ’ έφαγε η μαρμάγκα,
θα με σκοτώσεις άδικα, σαν το σοφέρ τον Τσάγκα.
–Ωχ! Άντε μάνα και θα με φάει η Κούλα!
Άκου ρε Κούλα χασικλού, άσε τα κατσαμάκια,
τρέξε κοντά μου γρήγορα και δώσ’ μου δυο φιλάκια.
Για τράβα το πιστόλι σου και ρίξε μου δυο σφαίρες
και θάψε με μες στις δροσιές και κόψε μου τις βέρες.
– Όπα, ρε ντουνιά! Ωχ! Γεια σας παρέα, γεια σας.
|
Mes sto gialí ton kafené, pu giname charmáni,
tin Kula protognórisa ke mu ’stile firmáni.
An thélo stin kardula tis egó na ime mónos,
prépi na gino Rokamvól, ntaís ke dolofónos.
–Άnte, re Kula, gia to chatíri su óti thes ginome! Op!
Ore Kula dolofónissa, me ta gliká su mátia,
trávikse to macheri su ke káne me kommátia.
–Allá várda mi me chtipísis sti kardiá.
Ti íthela ke se gnórisa ke m’ éfage i marmágka,
tha me skotósis ádika, san to sofér ton Tságka.
–Och! Άnte mána ke tha me fái i Kula!
Άku re Kula chasiklu, áse ta katsamákia,
trékse kontá mu grígora ke dós’ mu dio filákia.
Gia tráva to pistóli su ke ríkse mu dio sferes
ke thápse me mes stis drosiés ke kópse mu tis véres.
– Όpa, re ntuniá! Och! Gia sas paréa, gia sas.
|
