Ήταν μοίρας γραφτό
σαν κεραυνός που χτυπάει τη γη
στη ζωή μου να μπεις, στο μυαλό εμμονή
Μια ανάσα βαθιά, κι άλλη μια μέρα στη δουλειά
όλα φυλακή μέχρι η νύχτα να ‘ρθει
Τη μια χαμηλά, την άλλη ψηλά
κι όλο πετάω στον ουρανό σου
αν κλάψω εγώ θα κλάψεις κι εσύ
μη με προδώσεις..
Τη λύτρωση δωσμου, δωσμου, δωσμου
Στο τέρμα της τρέλας, φως μου, φως μου
Γύρω μου φωτιές, σου στέλνω SOS
Κι αν ειναι όλα ρευστά
στη σιγουριά μου το ρίσκο εσύ
δεν πας πουθενά, αλυσίδες μας δένουν μαζί
Τη μια χαμηλά, την άλλη ψηλά
κι όλο πετάω ως τον ουρανό σου
αν κλάψω εγώ θα κλάψεις κι εσύ
μη με προδώσεις..
Τη λύτρωση δωσμου, δωσμου, δωσμου
Στο τέρμα της τρέλας, φως μου, φως μου
Γύρω μου φωτιές, σου στέλνω SOS
|
Ήtan miras graftó
san keravnós pu chtipái ti gi
sti zoí mu na bis, sto mialó emmoní
Mia anása vathiá, ki álli mia méra sti duliá
óla filakí méchri i níchta na ‘rthi
Ti mia chamilá, tin álli psilá
ki ólo petáo ston uranó su
an klápso egó tha klápsis ki esí
mi me prodósis..
Ti lítrosi dosmu, dosmu, dosmu
Sto térma tis trélas, fos mu, fos mu
Giro mu fotiés, su stélno SOS
Ki an ine óla refstá
sti siguriá mu to rísko esí
den pas puthená, alisídes mas dénun mazí
Ti mia chamilá, tin álli psilá
ki ólo petáo os ton uranó su
an klápso egó tha klápsis ki esí
mi me prodósis..
Ti lítrosi dosmu, dosmu, dosmu
Sto térma tis trélas, fos mu, fos mu
Giro mu fotiés, su stélno SOS
|