|
Το σαρανταπεντάρι μες στην τσέπη
η οργάνωση όλη σ’ επιφυλακή
κι εσύ θα κάνεις πάλι αυτό που “πρέπει”
με ψυχραιμία επαγγελματική.
Το ψεύτικο μουστάκι, η καμπαρντίνα
και στο κλεμμένο αμάξι ο “ψηλός”
Σικάγο θα την κάνεις την Αθήνα
που ξόφλησε η πουτάνα, εντελώς.
Μια σφαίρα στο κεφάλι, δυο στο στήθος
το “κάθαρμα” πεσμένο καταγής
μα δε σου μένει πια ούτε ένας μύθος
να τρέξεις από πίσω να κρυφτείς.
Μεσάνυχτα στην άδεια προκυμαία
στα χέρια σου μια κίτρινη σημαία
κι ο ουρανός ποτέ δεν ήταν τόσο αληθινός,
τα όνειρα σαλπάρανε γι’ αλλού
κι εσύ, μ’ αυτό το βλέμμα του τρελού…
Τι φταίει, άμα το μάθεις να μου γράψεις
κι όχι πολλές κουβέντες να χαρείς,
μια λέξη μόνο φτάνει για να κάψεις
του κόσμου τα σκουπίδια, αν τη βρεις.
Ως τότε με τους νόμους της αρένας
κάτι θα κάνω σίγουρα κι εγώ,
λυπάμαι, δε σε κάλεσε κανένας
ο Σούπερμαν δε μένει πια εδώ.
Κλεισμένος όλη μέρα μες στη γιάφκα
εσύ, σαν μυθιστόρημα του Κάφκα
κι έξω η ζωή παράξενη και μπερδεμένη
και κάθε βράδυ μεθυσμένη, όμως ζωή.
Ανήφορος που δεν τελειώνει
και πρέσα που σε τσαλακώνει, όμως ζωή.
Και μόνο εσύ, με τον καθρέφτη σου μιλάς και δε γελάς.
Της γης οι “κολασμένοι” διασκεδάζουν
σε μπαρ, σε ντισκοτέκ και σινεμά
αλήθειες και πουκάμισα αλλάζουν,
το μέλλον είναι εδώ και μας πονά!
Το σαρανταπεντάρι μες στην τσέπη
θανάσιμη βουτιά στο παρελθόν,
κανόνισε να γίνει αυτό που πρέπει
στον εαυτό σου παραδώσου
κι άστο να πάει στο διάολο λοιπόν!
|
To sarantapentári mes stin tsépi
i orgánosi óli s’ epifilakí
ki esí tha kánis páli aftó pu “prépi”
me psichremía epangelmatikí.
To pseftiko mustáki, i kabarntína
ke sto klemméno amáksi o “psilós”
Sikágo tha tin kánis tin Athína
pu ksóflise i putána, entelós.
Mia sfera sto kefáli, dio sto stíthos
to “kátharma” pesméno katagís
ma de su méni pia ute énas míthos
na tréksis apó píso na kriftis.
Mesánichta stin ádia prokimea
sta chéria su mia kítrini simea
ki o uranós poté den ítan tóso alithinós,
ta ónira salpárane gi’ allu
ki esí, m’ aftó to vlémma tu trelu…
Ti ftei, áma to máthis na mu grápsis
ki óchi pollés kuvéntes na charis,
mia léksi móno ftáni gia na kápsis
tu kósmu ta skupídia, an ti vris.
Os tóte me tus nómus tis arénas
káti tha káno sígura ki egó,
lipáme, de se kálese kanénas
o Superman de méni pia edó.
Klisménos óli méra mes sti giáfka
esí, san mithistórima tu Káfka
ki ékso i zoí parákseni ke berdeméni
ke káthe vrádi methisméni, ómos zoí.
Aníforos pu den telióni
ke présa pu se tsalakóni, ómos zoí.
Ke móno esí, me ton kathréfti su milás ke de gelás.
Tis gis i “kolasméni” diaskedázun
se bar, se ntiskoték ke sinemá
alíthies ke pukámisa allázun,
to méllon ine edó ke mas poná!
To sarantapentári mes stin tsépi
thanásimi vutiá sto parelthón,
kanónise na gini aftó pu prépi
ston eaftó su paradósu
ki ásto na pái sto diáolo lipón!
|
