Μη με κοιτάς που κλαίω
είμαι εγώ σου λέω
λιώνω και συ αντέχεις
στάλα ψυχή δεν έχεις.
Με κρατάς, με κρατάς, με κρατάς φυλακισμένο
και γελάς, και γελάς μα εγώ το υπομένω.
Με κρατάς, με κρατάς, με κρατάς φυλακισμένο
με κρατάς και γελάς μα εγώ θα περιμένω.
Σπάσε το γυαλί στα δύο
σπασ’ το τώρα να κοπώ
με το αίμα που θα τρέξει
να σου γράψω σ’ αγαπώ.
Τώρα που εγώ τελειώνω
κλαίω μα δε θυμώνω
πίνω νερό με λύπες
κι όμως σκληρό με είπες.
|
Mi me kitás pu kleo
ime egó su léo
lióno ke si antéchis
stála psichí den échis.
Me kratás, me kratás, me kratás filakisméno
ke gelás, ke gelás ma egó to ipoméno.
Me kratás, me kratás, me kratás filakisméno
me kratás ke gelás ma egó tha periméno.
Spáse to gialí sta dío
spas’ to tóra na kopó
me to ema pu tha tréksi
na su grápso s’ agapó.
Tóra pu egó telióno
kleo ma de thimóno
píno neró me lípes
ki ómos skliró me ipes.
|