Γκρίζα και θλιμμένη μια βροχή και
έπεφτε και σου ‘μοιαζε πολύ και
έφυγε και μ’ άφησε βρεγμένο
στέγνωσε και μ’ άφησε σπασμένο
Τζάμια, κρύσταλλα και γυαλικά και
Θρύψαλα τα λόγια που σωπαίνω
θρυμματίζω σύννεφα βαριά για
να με δει ο καθρέφτης μου σπασμένο
Το κορίτσι που ‘θελε πολλά μου
φύτεψε μια τρύπα στη καρδιά και
μέσα από το στήθος το ανοιγμένο
βγαίνει το τραγούδι μου σπασμένο
κάθε σου ματιά χαραγματιά και
κάθε χάδι σου τραυματισμένο
μες στα δάκτυλα σου μια φωτιά και
ένα ρόδι κόκκινο σπασμένο
|
Gkríza ke thlimméni mia vrochí ke
épefte ke su ‘miaze polí ke
éfige ke m’ áfise vregméno
stégnose ke m’ áfise spasméno
Tzámia, krístalla ke gialiká ke
Thrípsala ta lógia pu sopeno
thrimmatízo sínnefa variá gia
na me di o kathréftis mu spasméno
To korítsi pu ‘thele pollá mu
fítepse mia trípa sti kardiá ke
mésa apó to stíthos to anigméno
vgeni to tragudi mu spasméno
káthe su matiá charagmatiá ke
káthe chádi su trafmatisméno
mes sta dáktila su mia fotiá ke
éna ródi kókkino spasméno
|