|
Όλο τ’ απόγευμα δεν είπα τίποτα
κρύβω τα λόγια μου μ’ ένα τσιγάρο
έξω τα χρώματα σβήνουν και χάνονται
κλείνω τα μάτια μου ανάσα να πάρω
Πως βραδιάζει νωρίς
όλα εδώ σαν φινάλε γιορτής
το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει
μοναξιά και καπνό
Και μένω, κάτω απ’ τα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει “σ’ αγαπώ”
Σ’ έχω χάσει, μέσα στα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει “σ’ αγαπώ”
να λέει “σ’ αγαπώ”
Όλο τ’ απόγευμα σ’ ένα παράθυρο
και κάτω αδιάφορα ο κόσμος περνάει
κάποιο ραδιόφωνο, μόλις που ακούγεται
δίχως φτερά η ζωή μου που πάει
Πως βραδιάζει νωρίς
όλα εδώ σαν φινάλε γιορτής
το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει
μοναξιά και καπνό
Και μένω, κάτω απ’ τα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει “σ’ αγαπώ”
Σ’ έχω χάσει, μέσα στα κίτρινα φώτα
στην πόλη που χώραγε πρώτα
τη φωνή σου να λέει “σ’ αγαπώ”
να λέει “σ’ αγαπώ”
|
Όlo t’ apógevma den ipa típota
krívo ta lógia mu m’ éna tsigáro
ékso ta chrómata svínun ke chánonte
klino ta mátia mu anása na páro
Pos vradiázi norís
óla edó san finále giortís
to balkóni stenó, káto i póli mirízi
monaksiá ke kapnó
Ke méno, káto ap’ ta kítrina fóta
stin póli pu chórage próta
ti foní su na léi “s’ agapó”
S’ écho chási, mésa sta kítrina fóta
stin póli pu chórage próta
ti foní su na léi “s’ agapó”
na léi “s’ agapó”
Όlo t’ apógevma s’ éna paráthiro
ke káto adiáfora o kósmos pernái
kápio radiófono, mólis pu akugete
díchos fterá i zoí mu pu pái
Pos vradiázi norís
óla edó san finále giortís
to balkóni stenó, káto i póli mirízi
monaksiá ke kapnó
Ke méno, káto ap’ ta kítrina fóta
stin póli pu chórage próta
ti foní su na léi “s’ agapó”
S’ écho chási, mésa sta kítrina fóta
stin póli pu chórage próta
ti foní su na léi “s’ agapó”
na léi “s’ agapó”
|
