|
Στα παιδιά που χρωστάω τη νιότη μου
στα παιδιά που πηγαίνουν μπροστά
στους μικρούς επιβάτες ταυ χρόνου χρωστάω δυο λέξεις
Να τους πω για το χαμένο ιππότη μου
που τον ψάχνω κι εγώ στα τυφλά
κι εσύ, αστέρι μου, βαστά γερά και κοίτα ν’ αντέξεις.
Στο όνειρο σου αρχίζουν τα θαύματα
περνάνε πρίγκιπες με ωραίες στολές
των αλόγων οπλές και τα πουγκιά που `ναι γεμάτα χρυσάφι
Και άμα τύχει και ξυπνήσεις χαράματα
σε περιμένουνε ζεστές αγκαλιές
της αγάπης φωλιές, μη φοβάσαι, τρομαγμένο μου ελάφι
Α, το σκοτάδι προς τα πού με τραβάει
Α, μέσα απ’ το ψέμα η ζωή προχωράει
Οι πρίγκιπες που το κακό αψηφούν
στις μάχες τους δράκους πάντα νικούν
σαν τα θεριά πολεμούν και τους εχθρούς όλους
τους έχουν ξεκάνει
Κι όταν γυρίζουν στα παλάτια που ζουν
οι στρατιώτες ευλαβικά προσκυνούν
κι οι ποιητές τους υμνούν και τους πλέκουν
της δόξας στεφάνι.
Μεγαλώνεις κι εσύ με το ψέμα
μα όπου να ‘ναι πλησιάζει ο καιρός
”Ποιος τα λέει όλ’ αυτά”, θα μου πεις και θα ζητήσεις τα ρέστα
Ένα βήμα μπροστά μου είναι ρέμα
και στην πλάτη μου χάσκει ο γκρεμός
έλα, δες από `δω που κοιτάω κι αν τολμάς ξαναπέσ’ τα.
Στα όνειρα μου αραχνιασμένα φαντάσματα
περνούσαν πρίγκιπες με ωραίες στολές
των αλόγων οπλές και τα πουγκιά που `ταν γεμάτα χρυσάφι
Μα εγώ ξυπνάω εκεί κοντά στα χαράματα
και δε βρίσκω πια ζεστές αγκαλιές
τις φωνές τις παλιές, που με κόβαν γλυκά σαν ξυράφι.
Α, το σκοτάδι ως εδώ δε μου πάει
Α, μέσ’ απ’ τις φλόγες η ζωή προχωράει.
Οι πρίγκιπες μες στη χλιδή τους σιωπούν
τις μάχες από κοντά δε θα δουν
σαν αρουραίοι σκορπούν φοβισμένοι
όταν φτάνουν οι δράκοι.
Οι στρατιώτες πα στις ασπίδες γυρνούν
μα τα σπαθιά τους τα ματωμένα μιλούν
και όσοι βγουν ζωντανοί συνεχίζουν
και παλεύουν μονάχοι.
Α, το σκοτάδι η αλήθεια νικάει
Α, μέσ’ απ’ το αίμα η ζωή προχωράει
|
Sta pediá pu chrostáo ti nióti mu
sta pediá pu pigenun brostá
stus mikrus epivátes taf chrónu chrostáo dio léksis
Na tus po gia to chaméno ippóti mu
pu ton psáchno ki egó sta tiflá
ki esí, astéri mu, vastá gerá ke kita n’ antéksis.
Sto óniro su archízun ta thafmata
pernáne prígkipes me orees stolés
ton alógon oplés ke ta pugkiá pu `ne gemáta chrisáfi
Ke áma tíchi ke ksipnísis charámata
se periménune zestés agkaliés
tis agápis foliés, mi fováse, tromagméno mu eláfi
A, to skotádi pros ta pu me travái
A, mésa ap’ to pséma i zoí prochorái
I prígkipes pu to kakó apsifun
stis máches tus drákus pánta nikun
san ta theriá polemun ke tus echthrus ólus
tus échun ksekáni
Ki ótan girízun sta palátia pu zun
i stratiótes evlaviká proskinun
ki i piités tus imnun ke tus plékun
tis dóksas stefáni.
Megalónis ki esí me to pséma
ma ópu na ‘ne plisiázi o kerós
”Pios ta léi ól’ aftá”, tha mu pis ke tha zitísis ta résta
Έna víma brostá mu ine réma
ke stin pláti mu cháski o gkremós
éla, des apó `do pu kitáo ki an tolmás ksanapés’ ta.
Sta ónira mu arachniasména fantásmata
pernusan prígkipes me orees stolés
ton alógon oplés ke ta pugkiá pu `tan gemáta chrisáfi
Ma egó ksipnáo eki kontá sta charámata
ke de vrísko pia zestés agkaliés
tis fonés tis paliés, pu me kóvan gliká san ksiráfi.
A, to skotádi os edó de mu pái
A, més’ ap’ tis flóges i zoí prochorái.
I prígkipes mes sti chlidí tus siopun
tis máches apó kontá de tha dun
san arurei skorpun fovisméni
ótan ftánun i dráki.
I stratiótes pa stis aspídes girnun
ma ta spathiá tus ta matoména milun
ke ósi vgun zontani sinechízun
ke palevun monáchi.
A, to skotádi i alíthia nikái
A, més’ ap’ to ema i zoí prochorái
|
