Στο φώναζα καιρό ότι θα φύγω,
μα ούτε που κατάλαβες ποτέ…
Η αγάπη αφορά μονάχα δύο
και μάρτυρα έχω εσένα, ουρανέ…
Θα με ζητάς στα σινεμά
και θα απορείς τα κρύα βράδια…
Πως τόση αγάπη θα χαθεί
και θα γεμίσουμε σημάδια.
Στα σινεμά τα κρύα βράδια…
Στο φώναζα καιρό πως παραλύω,
δεν είχα μία στάλα εγωισμό…
Το έχασες λοιπόν και αυτό το πλοίο
και δε σηκώνω πια το κινητό.
|
Sto fónaza keró óti tha fígo,
ma ute pu katálaves poté…
I agápi aforá monácha dío
ke mártira écho eséna, urané…
Tha me zitás sta sinemá
ke tha aporis ta kría vrádia…
Pos tósi agápi tha chathi
ke tha gemísume simádia.
Sta sinemá ta kría vrádia…
Sto fónaza keró pos paralío,
den icha mía stála egismó…
To échases lipón ke aftó to plio
ke de sikóno pia to kinitó.
|