Στα σκοτεινά θα σου μιλήσω.
Στα σκοτεινά θα ξενυχτήσω.
Στα σκοτεινά θα σε ζητήσω.
Ποιος θα με δει κι άμα δακρύσω;
Κι ως το πρωί
θα σκοτίζω σαν βροχή
και θα μισώ
τη σιωπή σου.
Στα σκοτεινά θα σε θυμάμαι.
Έτσι έχω μάθει να κοιμάμαι.
Νύχτα ψυχρή με δίχως άστρα
να φέγγει του τσιγάρου η καύτρα.
Κι ως το πρωί
θα σκοτίζω σαν βροχή
και θα μισώ
τη σιωπή σου.
Κι ως το πρωί
θα σκοτίζω σαν βροχή
και θα μισώ
τη σιωπή σου.
Κι ως το πρωί,
μοναξιά μου από γυαλί,
θα δώσω να
να σε σπάσω.
Κι ως το πρωί
θα σκοτίζω σαν βροχή
και θα μισώ
τη σιωπή σου.
|
Sta skotiná tha su milíso.
Sta skotiná tha ksenichtíso.
Sta skotiná tha se zitíso.
Pios tha me di ki áma dakríso;
Ki os to pri
tha skotízo san vrochí
ke tha misó
ti siopí su.
Sta skotiná tha se thimáme.
Έtsi écho máthi na kimáme.
Níchta psichrí me díchos ástra
na féngi tu tsigáru i kaftra.
Ki os to pri
tha skotízo san vrochí
ke tha misó
ti siopí su.
Ki os to pri
tha skotízo san vrochí
ke tha misó
ti siopí su.
Ki os to pri,
monaksiá mu apó gialí,
tha dóso na
na se spáso.
Ki os to pri
tha skotízo san vrochí
ke tha misó
ti siopí su.
|