Η Μαργαρίτα η Γκωτιέ
δεν έτρωγε ποτέ της βοδινό
θρεφότανε με όπερες
και για πρωί και για το δειλινό
και γιατρικό για τις ασθένειές της
απόσταγμα από τις γκαλέριές της.
Η Μαργαρίτα η Γκωτιέ
την φάβα δεν την γνώρισε ποτέ
μα ήτανε καλή, πολύ καλή
πιστεύει στην αιώνιο ζωή.
Πεθαίνει μοναχά για παρακάλια,
λατρεύει τα ξινά τα πορτοκάλια.
Η Μαργαρίτα η χλωμή
πεθαίνει το Πάσχα μοναχή
τον Μάρτη ήτανε συναχωμένη
στου πόνου τις αβδέλλες ξαπλωμένη,
τον Μάη ήταν πλέον ξεχασμένη
και ίσως ίσως περιφρονημένη.
Αχ Μαργαρίτα μας να γεννηθούν
στην πίσω την αυλή της εκκλησίας
και από σας δεν πένθησε κανείς
για την κυρία με τας καμελίας
αλλά στα χρόνια τα τρελά που ζούσε
τον εαυτό της μόνη της πενθούσε.
|
I Margaríta i Gkotié
den étroge poté tis vodinó
threfótane me óperes
ke gia pri ke gia to dilinó
ke giatrikó gia tis asthéniés tis
apóstagma apó tis gkalériés tis.
I Margaríta i Gkotié
tin fáva den tin gnórise poté
ma ítane kalí, polí kalí
pistevi stin eónio zoí.
Petheni monachá gia parakália,
latrevi ta ksiná ta portokália.
I Margaríta i chlomí
petheni to Páscha monachí
ton Márti ítane sinachoméni
stu pónu tis avdélles ksaploméni,
ton Mái ítan pléon ksechasméni
ke ísos ísos perifroniméni.
Ach Margaríta mas na gennithun
stin píso tin avlí tis ekklisías
ke apó sas den pénthise kanis
gia tin kiría me tas kamelías
allá sta chrónia ta trelá pu zuse
ton eaftó tis móni tis penthuse.
|