Τόσες φορές πίσω σε δέχτηκα
Δίχως ντροπή και παραδέχτηκα
Πως σ’ αγαπάω
Όμως εσύ για ποιον με πέρασες
Γύρισες πίσω κι απλά προσπέρασες
Και που να πάω;
Σταμάτα λοιπόν να με βασανίζεις
Κουράστηκα πίκρες να μου χαρίζεις
άσε με μόνο μου, πιες απ’ τον πόνο μου
Ήρθε ο καιρός να στο πω
Σταμάτα λοιπόν να το κουβεντιάζεις
Δε θέλω κοντά μου να πλησιάζεις
Πες μου τι σκέφτηκες και εκμεταλλεύτηκες
Πόσο πολύ σ’ αγαπώ
Τόσες φορές που μ’ εγκατέλειψες
Να `ξερες πόσο μου έλειψες
Και σε ζητούσα
Όμως εσύ ποτέ δεν νοιάστηκες
Την αγκαλιά μου δε χρειάστηκες
Μα σ’ αγαπούσα
|
Tóses forés píso se déchtika
Díchos ntropí ke paradéchtika
Pos s’ agapáo
Όmos esí gia pion me pérases
Girises píso ki aplá prospérases
Ke pu na páo;
Stamáta lipón na me vasanízis
Kurástika píkres na mu charízis
áse me móno mu, pies ap’ ton póno mu
Ήrthe o kerós na sto po
Stamáta lipón na to kuventiázis
De thélo kontá mu na plisiázis
Pes mu ti skéftikes ke ekmetalleftikes
Póso polí s’ agapó
Tóses forés pu m’ egkatélipses
Na `kseres póso mu élipses
Ke se zitusa
Όmos esí poté den niástikes
Tin agkaliá mu de chriástikes
Ma s’ agapusa
|