Βροχή ήταν τα δάκρυά μου,
τα δάκρυα βροχή.
Είσαι μακριά μου,
κι είναι μόνο η αρχή.
Ήξερες πως ήμουν
δίπλα σου σκιά,
μα τώρα μ’ αποφεύγεις,
φεύγεις μακριά.
Στάσου λίγο, στάσου,
γύρνα πίσω στη σκιά σου.
Στάσου λίγο, στάσου
και πες πως μ’ αγαπάς.
Στάσου λίγο, στάσου,
γύρνα πίσω στη σκιά σου.
Στάσου λίγο, στάσου
και πες πως μ’ αγαπάς.
Ομίχλη στο μυαλό μου,
ο ήλιος πουθενά.
Είσαι μακριά μου
και γύρω παγωνιά.
Νόμιζα πως είχα
κοντά μου συντροφιά,
μα μ’ άφησες μονάχο
και έγινα σκιά.
|
Orochí ítan ta dákriá mu,
ta dákria vrochí.
Ise makriá mu,
ki ine móno i archí.
Ήkseres pos ímun
dípla su skiá,
ma tóra m’ apofevgis,
fevgis makriá.
Stásu lígo, stásu,
girna píso sti skiá su.
Stásu lígo, stásu
ke pes pos m’ agapás.
Stásu lígo, stásu,
girna píso sti skiá su.
Stásu lígo, stásu
ke pes pos m’ agapás.
Omíchli sto mialó mu,
o ílios puthená.
Ise makriá mu
ke giro pagoniá.
Nómiza pos icha
kontá mu sintrofiá,
ma m’ áfises monácho
ke égina skiá.
|