Σεπτέμβριο σ’ είχα γνωρίσει
κι είχες λουλούδια στα μαλλιά
σε ρώτησα αν η αγάπη
είναι φθινοπώρου αγκαλιά
το λεωφορείο είχε φτάσει
κι έτρεξες γρήγορα να μπεις
σου φώναξα έχεις ξεχάσει
τον αριθμό σου να μου πεις.
Σταθμός η αγάπη μου για σένα
στο δρομολόγιο της ζωής
θα περιμένω ώσπου να φέξει
ν’ ανοίξει η πόρτα να φανείς.
Με τα βιβλία σου στα χέρια
και μ’ ένα γράμμα στην καρδιά
που σου ’χε φέρει ο ταχυδρόμος
του έρωτά μου γιατρειά
οι αναμνήσεις μου για σένα
ειν’ τόσο λίγες μα γλυκές
σαν το φεγγάρι που φωτίζει
νύχτες μικρές και μαγικές
|
Septémvrio s’ icha gnorísi
ki iches luludia sta malliá
se rótisa an i agápi
ine fthinopóru agkaliá
to leoforio iche ftási
ki étrekses grígora na bis
su fónaksa échis ksechási
ton arithmó su na mu pis.
Stathmós i agápi mu gia séna
sto dromológio tis zoís
tha periméno óspu na féksi
n’ aniksi i pórta na fanis.
Me ta vivlía su sta chéria
ke m’ éna grámma stin kardiá
pu su ’che féri o tachidrómos
tu érotá mu giatriá
i anamnísis mu gia séna
in’ tóso líges ma glikés
san to fengári pu fotízi
níchtes mikrés ke magikés
|