Μ’ άφησες, μ’ άφησες λίγες μέρες πριν με ντύσουν
Στο χακί, λέγοντας πως να περιμένεις δεν μπορείς
Δε φάνηκες, δε φάνηκες στο σταθμό για ένα αντίο
Μα σου εύχομαι καρδούλα μου
Αυτό που ψάχνεις να το βρεις
Μα τώρα στείλε μου ένα γράμμα
Για να μάθω πως περνάς
Στείλε μου κι ας είν’ το τελευταίο
Σε φαντάρο φως μου
Το χατίρι μη χαλάς
Πάντοτε τελειώνει κάθε ωραίο
Δάκρυσα, έκλαψα όταν έμαθα πως μ’ άλλον
Χάθηκες, έκανα όμως πέτρα την καρδιά
Έχω πονοκέφαλο απ’ τον ήλιο είναι μάλλον
Στο μυαλό κατάληψη έκανες κι αυτή τη βραδιά
|
M’ áfises, m’ áfises líges méres prin me ntísun
Sto chakí, légontas pos na periménis den boris
De fánikes, de fánikes sto stathmó gia éna antío
Ma su efchome kardula mu
Aftó pu psáchnis na to vris
Ma tóra stile mu éna grámma
Gia na mátho pos pernás
Stile mu ki as in’ to telefteo
Se fantáro fos mu
To chatíri mi chalás
Pántote telióni káthe oreo
Dákrisa, éklapsa ótan ématha pos m’ állon
Cháthikes, ékana ómos pétra tin kardiá
Έcho ponokéfalo ap’ ton ílio ine mállon
Sto mialó katálipsi ékanes ki aftí ti vradiá
|