Τα χρόνια κομμάτια στα δυο σου τα μάτια
σαν ρούχα παλιά ξεθωριάζουν
Οι νύχτες μαχαίρια σε άγνωστα χέρια
σημάδια στο σώμα χαράζουν
Ανόητες σχέσεις, φθηνές υποσχέσεις
τα ίδια ξανά παραμύθια
Κι εγώ απ’ την άλλη στο μαύρο μου χάλι
ζητάω ν’ ακούσω μι’ αλήθεια
Αλήτη με λένε κι αλήτης θα μείνω
ποτέ δε θα βάλω μυαλό
θα πίνω για σένα, θα λιώνω για σένα
για πάρτη σου μόνο θα ζω
Οι φίλοι με φτύνουν, μονάχο μ’ αφήνουν
την πάρτη τους μόνο κοιτάνε
Οι αγάπες με λιώνουν, τα φράγκα τελειώνουν
φτηνές μουσικές μου τη σπάνε
Οινόπνευμα τρέχει στη φλέβα που αντέχει
κι η ζάλη θολούρα μου φέρνει
Κι εσύ απ’ την άλλη κουνάς το κεφάλι
και λες πως η τρέλα με δέρνει
Αλήτη με λένε κι αλήτης θα μείνω
ποτέ δε θα βάλω μυαλό
θα πίνω για σένα, θα λιώνω για σένα
για πάρτη σου μόνο θα ζω
|
Ta chrónia kommátia sta dio su ta mátia
san rucha paliá ksethoriázun
I níchtes macheria se ágnosta chéria
simádia sto sóma charázun
Anóites schésis, fthinés iposchésis
ta ídia ksaná paramíthia
Ki egó ap’ tin álli sto mavro mu cháli
zitáo n’ akuso mi’ alíthia
Alíti me léne ki alítis tha mino
poté de tha válo mialó
tha píno gia séna, tha lióno gia séna
gia párti su móno tha zo
I fíli me ftínun, monácho m’ afínun
tin párti tus móno kitáne
I agápes me liónun, ta frágka teliónun
ftinés musikés mu ti spáne
Inópnevma tréchi sti fléva pu antéchi
ki i záli tholura mu férni
Ki esí ap’ tin álli kunás to kefáli
ke les pos i tréla me dérni
Alíti me léne ki alítis tha mino
poté de tha válo mialó
tha píno gia séna, tha lióno gia séna
gia párti su móno tha zo
|