Στη γειτονιά μου
όταν `ρθει το δειλινό
βγαίνουν σεργιάνι τα παιδιά
με το φεγγάρι
κι εγώ πηγαίνω
την αγάπη μου να βρω
που την καρδιά
και τ’ όνειρό μου έχει πάρει
Κι όταν η ώρα πια θα φτάσει
που θα σκορπίσουν τα παιδιά
θα έχουμε κι οι δυο χορτάσει
από χάδια και φιλιά
Μ’ ένα τραγούδι
κάθε βράδυ ξεκινώ
μ’ αυτό που μίλησε
για μένα στην καρδιά σου
μ’ αυτό που μ’ έκανε
για σένα να πονώ
να καίγομαι ξερό κλαδί
μες στη φωτιά σου
Κι όταν η ώρα πια θα φτάσει
που θα σκορπίσουν τα παιδιά
θα έχουμε κι οι δυο χορτάσει
από χάδια και φιλιά
|
Sti gitoniá mu
ótan `rthi to dilinó
vgenun sergiáni ta pediá
me to fengári
ki egó pigeno
tin agápi mu na vro
pu tin kardiá
ke t’ óniró mu échi pári
Ki ótan i óra pia tha ftási
pu tha skorpísun ta pediá
tha échume ki i dio chortási
apó chádia ke filiá
M’ éna tragudi
káthe vrádi ksekinó
m’ aftó pu mílise
gia ména stin kardiá su
m’ aftó pu m’ ékane
gia séna na ponó
na kegome kseró kladí
mes sti fotiá su
Ki ótan i óra pia tha ftási
pu tha skorpísun ta pediá
tha échume ki i dio chortási
apó chádia ke filiá
|