|
Μια καρέκλα στο σαλόνι
σαν το αγκάθι που πληγώνει
δε χωρούσε στα δικά σου πράγματα,
τη χαζεύω, την αγγίζω,
μια τη σπρώχνω, μια τη βρίζω
τη προσέχω μη γεμίσει τραύματα ..
Λες και είσαι εσύ της μιλώ
το πρωί της χαμογελώ
και το βράδυ για καληνύχτα
λέω “σ’ αγαπώ”..
Στην άδεια σου καρέκλα
περνάω την ζωή μου
εκεί με ταξιδεύεις,
με παιδεύεις,
ζεις μαζί μου.
Στην άδεια σου καρέκλα
κρατιέμαι να μην πέσω,
εκεί θα περιμένω
να γυρίσεις
κι όσο αντέξω ..
Μια καρέκλα στο σαλόνι
με κοιτάει και μου θυμώνει
σαν εσένα όταν ήσουν δίπλα μου,
τη χαϊδεύω, τη χτυπάω,
λίγο μούτρα της κρατάω
μέχρι να δεχτώ ξανά την ήττα μου
|
Mia karékla sto salóni
san to agkáthi pu pligóni
de choruse sta diká su prágmata,
ti chazevo, tin angizo,
mia ti spróchno, mia ti vrízo
ti prosécho mi gemísi trafmata ..
Les ke ise esí tis miló
to pri tis chamogeló
ke to vrádi gia kaliníchta
léo “s’ agapó”..
Stin ádia su karékla
pernáo tin zoí mu
eki me taksidevis,
me pedevis,
zis mazí mu.
Stin ádia su karékla
kratiéme na min péso,
eki tha periméno
na girísis
ki óso antékso ..
Mia karékla sto salóni
me kitái ke mu thimóni
san eséna ótan ísun dípla mu,
ti chaidevo, ti chtipáo,
lígo mutra tis kratáo
méchri na dechtó ksaná tin ítta mu
|
