Στις καλαμιές του Νείλου
αργά σαν σουρουπώνει
φωνή θλιμμένη ακούγεται
που μοιάζει με του γκιώνη.
Ένας δυστυχής φελάχος
μες στη νύχτα σαν κατάρα
τριγυρίζει και γυρεύει
να βρει τη γλυκιά Ταμάρα.
Ταμάρα αγάπη χρυσή μου,
είσ’ η πνοή μου
είσ’ η ζωή μου.
Σε πλήγωσα Ταμάρα
με τον εγωισμό μου
και σ’ έχασα για πάντοτε
στολίδι ακριβό μου.
Αν ο Νείλος δε θελήσει
να μου δώσει το κορμί σου,
γρήγορα θα σ’ ανταμώσω
στα βαθιά να `μαι μαζί σου.
Ταμάρα αγάπη χρυσή μου,
είσ’ η ζωή μου
είσ’ η ζωή μου.
Ταμάρα αγάπη χρυσή μου,
είσ’ η πνοή μου
είσ’ η ζωή μου.
|
Stis kalamiés tu Nilu
argá san surupóni
foní thlimméni akugete
pu miázi me tu gkióni.
Έnas distichís feláchos
mes sti níchta san katára
trigirízi ke girevi
na vri ti glikiá Tamára.
Tamára agápi chrisí mu,
is’ i pnoí mu
is’ i zoí mu.
Se plígosa Tamára
me ton egismó mu
ke s’ échasa gia pántote
stolídi akrivó mu.
An o Nilos de thelísi
na mu dósi to kormí su,
grígora tha s’ antamóso
sta vathiá na `me mazí su.
Tamára agápi chrisí mu,
is’ i zoí mu
is’ i zoí mu.
Tamára agápi chrisí mu,
is’ i pnoí mu
is’ i zoí mu.
|