Για μένα όλη η ζωή είναι τα δυο σου μάτια
μου λείπεις μόνο μια στιγμή και γίνομαι κομμάτια
Αθάνατος αισθάνομαι μέσα στην αγκαλιά σου
γεννήθηκα να σ’ αγαπώ και ‘μαι η σκιά σου
και να `μαι η σκιά σου…
Στην έρημο κι αν ψάξω μπορεί να βρω νερό
αγάπη όμως τέτοια δε θα την ξαναβρώ
Για μένα όλα σταματούν μόνιμα στη μορφή σου
μου ομορφαίνει τη ζωή η γλύκα απ’ το φιλί σου
Ακόμα κι ο παράδεισος είναι μικρός μπροστά σου
γεννήθηκα να σ’ αγαπώ και να `μαι η σκιά σου
και να `μαι η σκιά σου…
|
Gia ména óli i zoí ine ta dio su mátia
mu lipis móno mia stigmí ke ginome kommátia
Athánatos esthánome mésa stin agkaliá su
genníthika na s’ agapó ke ‘me i skiá su
ke na `me i skiá su…
Stin érimo ki an psákso bori na vro neró
agápi ómos tétia de tha tin ksanavró
Gia ména óla stamatun mónima sti morfí su
mu omorfeni ti zoí i glíka ap’ to filí su
Akóma ki o parádisos ine mikrós brostá su
genníthika na s’ agapó ke na `me i skiá su
ke na `me i skiá su…
|