Στην πλατεία του Καρύτση
χθες το δειλινό
μάλωσα με το κορίτσι
το μελαχροινό
Κι όταν έφτασα Κλαθμώνος
δάκρυσα που ήμουν μόνος
κι όταν πήρε να νυχτώσει
το ‘χα μετανιώσει
Το μαλώνω, το μαλώνω
την καρδούλα του ματώνω
κι ύστερα το μετανοιώνω
και την πόρτα του χτυπώ
Το χωρίζω το χωρίζω
και στο σπίτι του γυρίζω
με λαχτάρα να του πω
πιο πολύ πως τ’ αγαπώ
Στην πλατεία του Καρύτση
δίχως αφορμή
μάλωσα με το κορίτσι
μια κακιά στιγμή
και δυο δρόμους παρακάτω
χθες απόγευμα Σαββάτο
τα ‘βαλα μες στον θυμό μου
με τον εαυτό μου.
|
Stin platia tu Karítsi
chthes to dilinó
málosa me to korítsi
to melachrinó
Ki ótan éftasa Klathmónos
dákrisa pu ímun mónos
ki ótan píre na nichtósi
to ‘cha metaniósi
To malóno, to malóno
tin kardula tu matóno
ki ístera to metanióno
ke tin pórta tu chtipó
To chorízo to chorízo
ke sto spíti tu girízo
me lachtára na tu po
pio polí pos t’ agapó
Stin platia tu Karítsi
díchos aformí
málosa me to korítsi
mia kakiá stigmí
ke dio drómus parakáto
chthes apógevma Savváto
ta ‘vala mes ston thimó mu
me ton eaftó mu.
|