Δακρύζω,
μα δε με λυπάσαι,
και θες πάντα να ’σαι
εσύ η αιτία που πονώ.
Στην τρέλα με φτάνεις
και επιδεικτικά το απολαμβάνεις.
Στην άκρη με βάζεις,
πονάω κι εσύ το διασκεδάζεις.
Δακρύζω,
μα δε συγκινείσαι,
και πάντοτε είσαι
αυτό που αγαπάω και μισώ.
Στην τρέλα με φτάνεις
και επιδεικτικά το απολαμβάνεις.
Στην άκρη με βάζεις,
πονάω κι εσύ το διασκεδάζεις.
|
Dakrízo,
ma de me lipáse,
ke thes pánta na ’se
esí i etía pu ponó.
Stin tréla me ftánis
ke epidiktiká to apolamvánis.
Stin ákri me vázis,
ponáo ki esí to diaskedázis.
Dakrízo,
ma de sigkinise,
ke pántote ise
aftó pu agapáo ke misó.
Stin tréla me ftánis
ke epidiktiká to apolamvánis.
Stin ákri me vázis,
ponáo ki esí to diaskedázis.
|