Μια ζωή στροφές κι ανηφόρες
σταυροδρόμια κι ομίχλη βαριά
μια ζωή κυνηγάω τις ώρες
και βαδίζω με μάτια κλειστά
Μια στιγμή που αντέχει στο χρόνο
μια στιγμή που δε θα ‘ρθει ποτέ
μια τρέλα ντυμένη με πόνο
και η σκέψη χαμένη στο χθες
Πότε δε πίστεψα σε λόγια που δεν
γίναν στιγμές του σήμερα και σβήσαν’ το χθες
ζωγραφιά με φόντο την τρέλα
και ο χρόνος μια μάσκα βαριά
χάνεσαι κι οι στιγμές περιμένουν
σαν το αύριο μια μέρα μακριά
παραμύθια γλυκιά καλημέρα
κάθε λέξη ταξίδι στο φως
όνειρα που δε φτάσαν στο τέρμα
σαν εικόνα που σβήνει ο καιρός
Πότε δεν πίστεψα σε λόγια που δεν
γίναν στιγμές του σήμερα και σβήσαν’ το χθες
|
Mia zoí strofés ki anifóres
stavrodrómia ki omíchli variá
mia zoí kinigáo tis óres
ke vadízo me mátia klistá
Mia stigmí pu antéchi sto chróno
mia stigmí pu de tha ‘rthi poté
mia tréla ntiméni me póno
ke i sképsi chaméni sto chthes
Póte de pístepsa se lógia pu den
ginan stigmés tu símera ke svísan’ to chthes
zografiá me fónto tin tréla
ke o chrónos mia máska variá
chánese ki i stigmés periménun
san to avrio mia méra makriá
paramíthia glikiá kaliméra
káthe léksi taksídi sto fos
ónira pu de ftásan sto térma
san ikóna pu svíni o kerós
Póte den pístepsa se lógia pu den
ginan stigmés tu símera ke svísan’ to chthes
|