Στις γειτονιές της άνοιξης,
τραγούδια στα σοκάκια,
κορίτσια με λυτά μαλλιά,
μαράζι στα χειλάκια…
Σαν πρωινή δροσοσταλιά,
το δάκρυ μέσ’ στα μάτια,
φτερούγισμα στο στήθος τους
και η καρδιά κομμάτια…
Στις γειτονιές της άνοιξης,
θα ’χω ζωγραφισμένα,
με χρώματα ανεξίτηλα,
χίλια αγαπώ γραμμένα…
Κι όταν θα πάμε εκεί που λες,
στις γειτονιές της ομορφιάς,
ήλιος θα `μαι μαγιάτικος,
κλέφτης να γίνω, μιας καρδιάς…
Στις γειτονιές της άνοιξης,
που ο έρωτας γιορτάζει,
έτσι και η αγάπη μου,
χαμόγελα μου τάζει…
Κι απ’ το γαλάζιο του ουρανού,
θα κλέψω ένα κομμάτι,
θα στο κρεμάσω φυλαχτό,
να μη σε πιάνει μάτι…
Στις γειτονιές της άνοιξης,
θα ’χω ζωγραφισμένα,
με χρώματα ανεξίτηλα,
χίλια αγαπώ γραμμένα…
Κι όταν θα πάμε εκεί που λες,
στις γειτονιές της ομορφιάς,
ήλιος θα `μαι μαγιάτικος,
κλέφτης να γίνω, μιας καρδιάς
|
Stis gitoniés tis ániksis,
tragudia sta sokákia,
korítsia me litá malliá,
marázi sta chilákia…
San priní drosostaliá,
to dákri més’ sta mátia,
fterugisma sto stíthos tus
ke i kardiá kommátia…
Stis gitoniés tis ániksis,
tha ’cho zografisména,
me chrómata aneksítila,
chília agapó gramména…
Ki ótan tha páme eki pu les,
stis gitoniés tis omorfiás,
ílios tha `me magiátikos,
kléftis na gino, mias kardiás…
Stis gitoniés tis ániksis,
pu o érotas giortázi,
étsi ke i agápi mu,
chamógela mu tázi…
Ki ap’ to galázio tu uranu,
tha klépso éna kommáti,
tha sto kremáso filachtó,
na mi se piáni máti…
Stis gitoniés tis ániksis,
tha ’cho zografisména,
me chrómata aneksítila,
chília agapó gramména…
Ki ótan tha páme eki pu les,
stis gitoniés tis omorfiás,
ílios tha `me magiátikos,
kléftis na gino, mias kardiás
|