|
Στις ίδιες καρέκλες
Μέχρι το πρωί μιλούσαμε
Κι η νύχτα σαν βαγόνι που άλλο δρόμο έχει πάρει
Στις ίδιες καρέκλες
Πότε πότε διαφωνούσαμε
Δικαστής μας ένα αλλιώτικο παράξενο φεγγάρι
Στις ίδιες καρέκλες
Τις καρδιές μας ξενυχτούσαμε
Στις ίδιες καρέκλες
Τη ζωή τη φανταστήκαμε
Σα στιγμή που ο έρωτας ελέγχει
Στις ίδιες καρέκλες
Τελικά συμβιβαστήκαμε
Με μια λύση που ο καθένας μας αντέχει
Στις ίδιες καρέκλες
Είμαι μόνη και βαρέθηκα
Κι ο χρόνος σαν γιρλάντα γιορτινή που τη μαζεύουν
Στις ίδιες καρέκλες
Πάλι απόψε ονειρεύτηκα
Πως τα φιλιά σου δραπετεύσανε κι εμένανε γυρεύουν
Στις ίδιες καρέκλες
Εκεί που σ’ ερωτεύτηκα
|
Stis ídies karékles
Méchri to pri milusame
Ki i níchta san vagóni pu állo drómo échi pári
Stis ídies karékles
Póte póte diafonusame
Dikastís mas éna alliótiko parákseno fengári
Stis ídies karékles
Tis kardiés mas ksenichtusame
Stis ídies karékles
Ti zoí ti fantastíkame
Sa stigmí pu o érotas elégchi
Stis ídies karékles
Teliká simvivastíkame
Me mia lísi pu o kathénas mas antéchi
Stis ídies karékles
Ime móni ke varéthika
Ki o chrónos san girlánta giortiní pu ti mazevun
Stis ídies karékles
Páli apópse onireftika
Pos ta filiá su drapetefsane ki eménane girevun
Stis ídies karékles
Eki pu s’ eroteftika
|
