|
Πνιγμένος σε ξένα νερά
Μες στην πόλη μικρός μες στη νύχτα χαμένος
Ζηλεύεις τη λύπη μισείς τη χαρά
Και για να ‘σαι σωστός να κοιτάς σαστισμένος
Στου δρόμου την άκρη γελούν τα παιδιά
Και σε κάποια γωνιά το μυαλό ταξιδεύει
Και όσο θες να πετάξεις αν δεν έχεις φτερά
Πως να πάρεις σειρά η σιωπή σε γυρεύει
Στου μυαλού το βυθό έχω ανάψει φωτιά
Είμαι μπρος στο γκρεμό με ανοιχτά τα φτερά
Με παρέα το φόβο σε καινούργια τροχιά
Σαν θα φτάσω μακριά θα έχω μείνει πια μόνος
Στη χώρα του τρόμου μίλια πέρα μακριά
Έχουν στήσει φωλιά της ζωής τα μαχαίρια
Και εδώ κάτω χορεύουν στο ρυθμό σου στοιχειά
Με θλιμμένη μάτια και με άδεια τα χέρια
Μέσα σε όνειρο κρύψε ένα πιάνο βαθύ
Να ζεστάνει η φωνή να πεισμώσει το βλέμμα
Κι αν σε ψάχνουν τα χρόνια παίξ’ το πάλι παιδί
Με ιδρωμένη ψυχή και με κρύο το αίμα
|
Pnigménos se kséna nerá
Mes stin póli mikrós mes sti níchta chaménos
Zilevis ti lípi misis ti chará
Ke gia na ‘se sostós na kitás sastisménos
Stu drómu tin ákri gelun ta pediá
Ke se kápia goniá to mialó taksidevi
Ke óso thes na petáksis an den échis fterá
Pos na páris sirá i siopí se girevi
Stu mialu to vithó écho anápsi fotiá
Ime bros sto gkremó me anichtá ta fterá
Me paréa to fóvo se kenurgia trochiá
San tha ftáso makriá tha écho mini pia mónos
Sti chóra tu trómu mília péra makriá
Έchun stísi foliá tis zoís ta macheria
Ke edó káto chorevun sto rithmó su stichiá
Me thlimméni mátia ke me ádia ta chéria
Mésa se óniro krípse éna piáno vathí
Na zestáni i foní na pismósi to vlémma
Ki an se psáchnun ta chrónia peks’ to páli pedí
Me idroméni psichí ke me krío to ema
|
