Πίσω δεν μπορώ να πάω,
μόνο μπροστά κοιτάω
κι ανεβαίνω
Ο αέρας καθαρίζει, άνοιξη μυρίζει
κι ανασαίνω
Κι ότι βρω στο δρόμο μου το πιάνω κι ανθίζει
κι είναι ο ήλιος δυνατός, τους φόβους λυγίζει
Στα μάτια σου χάνομαι, κι απ’ τον ουρανό
πίσω στη γη γυρνάω, πίσω στη γη γυρνάω
κι η γη γυρίζει και με ζαλίζει
το χέρι σου κρατάω, το χέρι σου κρατάω,
τον ύπνο μου ξεχνάω
Κι είν’ η αγάπη, είν’ η αγάπη φως
Στο δρόμο που τραβάω.
|
Píso den boró na páo,
móno brostá kitáo
ki aneveno
O aéras katharízi, ániksi mirízi
ki anaseno
Ki óti vro sto drómo mu to piáno ki anthízi
ki ine o ílios dinatós, tus fóvus ligizi
Sta mátia su chánome, ki ap’ ton uranó
píso sti gi girnáo, píso sti gi girnáo
ki i gi girízi ke me zalízi
to chéri su kratáo, to chéri su kratáo,
ton ípno mu ksechnáo
Ki in’ i agápi, in’ i agápi fos
Sto drómo pu traváo.
|