Ειν’ η ανάσα σου, ανάσα μου
οι αναμνήσεις σου δικές μου
Δικές σου εικόνες μες στα μάτια μου
οι τύψεις σου είναι ενοχές μου
Κι αν λένε πως σε τούτη τη ζωή
μόνοι ερχόμαστε και φεύγουμε πιο μόνοι
Εγώ υπάρχω γιατί ζεις κι εσύ κι όταν
φύγεις θα με βρεις στο ίδιο το βαγόνι
Είναι η σάρκα σου το σώμα μου
Τα όνειρά σου όνειρά μου
Φιλιά δικά σου είναι το στόμα μου
η μυρωδιά σου, άρωμά μου
|
In’ i anása su, anása mu
i anamnísis su dikés mu
Dikés su ikónes mes sta mátia mu
i típsis su ine enochés mu
Ki an léne pos se tuti ti zoí
móni erchómaste ke fevgume pio móni
Egó ipárcho giatí zis ki esí ki ótan
fígis tha me vris sto ídio to vagóni
Ine i sárka su to sóma mu
Ta ónirá su ónirá mu
Filiá diká su ine to stóma mu
i mirodiá su, áromá mu
|