Είπες ένα «φεύγω» και χάθηκες.
Είπες ένα «φεύγω» και το πίστεψες.
Είπες δεν άντεχεις άλλο πια εδώ.
Μα τώρα να προσέχεις κι άντε, στο καλό!
Στο καλό,
μην κλαις τα βράδια,
μες στα σκοτάδια
θα μάθεις ν’ αγαπάς.
Στο καλό,
μείνε μακριά μου
και στην υγειά μου
θα πίνεις, θα πονάς.
Στο καλό, στο καλό.
Αρκετά μαζί σου,
φτάνει ως εδώ
Στο καλό…
Είπες ένα «φεύγω» έτσι ξαφνικά.
Έκλεισες την πόρτα τόσο βιαστικά.
Βγήκα να προλάβω κάτι να σου πω,
να σου ψιθυρίσω: «Άντε, στο καλό!»
|
Ipes éna «fevgo» ke cháthikes.
Ipes éna «fevgo» ke to pístepses.
Ipes den ántechis állo pia edó.
Ma tóra na proséchis ki ánte, sto kaló!
Sto kaló,
min kles ta vrádia,
mes sta skotádia
tha máthis n’ agapás.
Sto kaló,
mine makriá mu
ke stin igiá mu
tha pínis, tha ponás.
Sto kaló, sto kaló.
Arketá mazí su,
ftáni os edó
Sto kaló…
Ipes éna «fevgo» étsi ksafniká.
Έklises tin pórta tóso viastiká.
Ogíka na prolávo káti na su po,
na su psithiríso: «Άnte, sto kaló!»
|