Ρίχνει ο ουρανός χαλάζια
και τραπέζια και καρέκλες
κι εσύ πίσω από τα τζάμια
στα κραγιόν και στους καθρέφτες
Στο Κουκάκι, στη γωνία
με του έρωτα τα βέλη
αχ θα πάθω πνευμονία
και θα λιώσω σαν το μέλι
Κι η βροχή να μ’ έχει κάνει
σαν παπί στου Μακρυγιάννη
και δεν έχω που να κλάψω
ούτε ρούχα για ν’ αλλάξω
Ρίχνει ο ουρανός κουβάδες
ποτιστήρια κι ό,τι έχει
αστυνόμους και παππάδες
και για σένα πέρα βρέχει
Στο Κουκάκι, στη γωνία
με τον Ιταλό τον Κώστα
αχ θα πάθω πνευμονία
και θα λιώσω σαν κομπόστα
Κι η βροχή να μ έχει κάνει
σαν παπί στο συντριβάνι
και δεν έχω που να κλάψω
ούτε ρούχα για ν’ αλλάξω
Στο Κουκάκι, στη γωνία
με του έρωτα τα βέλη
η βροχή κι η αγωνία
μ’ έχουν λιώσει σαν το μέλι
Το νερό να μ’ έχει κάνει
σαν παπί στου Μακρυγιάννη
και δεν έχω πού να κλάψω
ούτε ρούχα για ν’ αλλάξω
|
Ríchni o uranós chalázia
ke trapézia ke karékles
ki esí píso apó ta tzámia
sta kragión ke stus kathréftes
Sto Kukáki, sti gonía
me tu érota ta véli
ach tha pátho pnevmonía
ke tha lióso san to méli
Ki i vrochí na m’ échi káni
san papí stu Makrigiánni
ke den écho pu na klápso
ute rucha gia n’ allákso
Ríchni o uranós kuvádes
potistíria ki ó,ti échi
astinómus ke pappádes
ke gia séna péra vréchi
Sto Kukáki, sti gonía
me ton Italó ton Kósta
ach tha pátho pnevmonía
ke tha lióso san kobósta
Ki i vrochí na m échi káni
san papí sto sintriváni
ke den écho pu na klápso
ute rucha gia n’ allákso
Sto Kukáki, sti gonía
me tu érota ta véli
i vrochí ki i agonía
m’ échun liósi san to méli
To neró na m’ échi káni
san papí stu Makrigiánni
ke den écho pu na klápso
ute rucha gia n’ allákso
|