|
Δυο μήνες πέρασαν που ζούμε χωρισμένοι
και ξαφνικά στο σπίτι σου μπροστά και πάλι βρέθηκα
Κοντά στο αμάξι σου καθόμουν τρελαμένη
και αν με δουν οι φίλοι κι οι γνωστοί εδώ δε σκέφτηκα
Στο σκονισμένο σου αμάξι τα ξημερώματα
σου άφησα πάλι δικά μου αποτυπώματα
Σου έγραψα πως σ’ αγαπώ με τ’ όνομά μου
και χάθηκα όπως και χθες στη μοναξιά μου
Εγώ κατάλαβα το λάθος το δικό μου
κι είπα να `ρθω πάλι εδώ εγώ που πρώτη έφυγα
Παρτίδες έπαψα με τον εγωισμό μου
για να σου πω μετάνιωσα και από δω δεν ξέφυγα
|
Dio mínes pérasan pu zume chorisméni
ke ksafniká sto spíti su brostá ke páli vréthika
Kontá sto amáksi su kathómun trelaméni
ke an me dun i fíli ki i gnosti edó de skéftika
Sto skonisméno su amáksi ta ksimerómata
su áfisa páli diká mu apotipómata
Su égrapsa pos s’ agapó me t’ ónomá mu
ke cháthika ópos ke chthes sti monaksiá mu
Egó katálava to láthos to dikó mu
ki ipa na `rtho páli edó egó pu próti éfiga
Partídes épapsa me ton egismó mu
gia na su po metániosa ke apó do den kséfiga
|
