|
Είσαι εσύ η μία, τρέλα μου και αμαρτία,
δε χωράει αμφιβολία πως για σένα ζω.
Δώσ’ μου το φιλί σου ν’ απογειωθώ μαζί σου,
μ’ έχει στείλει το κορμί σου έβδομο ουρανό.
Έχω έχω εσένανε Θεό
όσο όσο ζω θα σ’ αγαπώ
πέφτω άμα θες και στη φωτιά
λιώνω στη δικιά σου αγκαλιά.
Όταν σε βλέπω ανεβαίνουν οι σφυγμοί,
με πιάνει τρέλα, πανικός και ταραχή.
Φύγαμε, έλα, έλα, ε έβδομο ουρανό.
Τ’ είσ’ εσύ, παιδί μου, κόβετ’ η αναπνοή μου,
όσο πιο πολύ σε θέλω, τόσο σ’ αγαπώ.
Έχω έχω εσένανε Θεό
όσο όσο ζω θα σ’ αγαπώ
πέφτω άμα θες και στη φωτιά
λιώνω στη δικιά σου αγκαλιά.
Όταν σε βλέπω ανεβαίνουν οι σφυγμοί,
με πιάνει τρέλα, πανικός και ταραχή.
Φύγαμε, έλα, έλα, ε έβδομο ουρανό.
|
Ise esí i mía, tréla mu ke amartía,
de chorái amfivolía pos gia séna zo.
Dós’ mu to filí su n’ apogiothó mazí su,
m’ échi stili to kormí su évdomo uranó.
Έcho écho esénane Theó
óso óso zo tha s’ agapó
péfto áma thes ke sti fotiá
lióno sti dikiá su agkaliá.
Όtan se vlépo anevenun i sfigmi,
me piáni tréla, panikós ke tarachí.
Fígame, éla, éla, e évdomo uranó.
T’ is’ esí, pedí mu, kóvet’ i anapnoí mu,
óso pio polí se thélo, tóso s’ agapó.
Έcho écho esénane Theó
óso óso zo tha s’ agapó
péfto áma thes ke sti fotiá
lióno sti dikiá su agkaliá.
Όtan se vlépo anevenun i sfigmi,
me piáni tréla, panikós ke tarachí.
Fígame, éla, éla, e évdomo uranó.
|
