Ξαναβρέθηκα στον ίδιο το σταθμό
που κατέβαινα για να ρθω να σε βρω
και θυμήθηκα τ’ αντίο
τα φιλιά μας μες στο κρύο
και το δάκρυ σου στα χείλη μου ζεστό
Ξαναβρέθηκα στον ίδιο το σταθμό
και κοιτάζω με το βλέμμα το θολό
το ρολόι έχει κολλήσει
κι ό,τι είχες ζωγραφίσει
στο παγκάκι, έχει σβήσει από καιρό
Και δεν μπορώ να σταματήσω να λυπάμαι
γιατί δεν έπαψα ποτέ μου να θυμάμαι
Να θυμάμαι ένα ένα
που μετρούσαμε τα τρένα
πόσο λάμπανε τ’ αστέρια
πως σου ζέσταινα τα χέρια
πως χαθήκαμε για πάντα ξαφνικά
Ξαναβρέθηκα στον ίδιο το σταθμό
και θυμήθηκα ένα γκρίζο πρωινό
που χες βρει μέσα στο χιόνι
το γατάκι σου να κρυώνει
και μου το `φερες στο σπίτι να το δω
|
Ksanavréthika ston ídio to stathmó
pu katévena gia na rtho na se vro
ke thimíthika t’ antío
ta filiá mas mes sto krío
ke to dákri su sta chili mu zestó
Ksanavréthika ston ídio to stathmó
ke kitázo me to vlémma to tholó
to rolói échi kollísi
ki ó,ti iches zografísi
sto pagkáki, échi svísi apó keró
Ke den boró na stamatíso na lipáme
giatí den épapsa poté mu na thimáme
Na thimáme éna éna
pu metrusame ta tréna
póso lábane t’ astéria
pos su zéstena ta chéria
pos chathíkame gia pánta ksafniká
Ksanavréthika ston ídio to stathmó
ke thimíthika éna gkrízo prinó
pu ches vri mésa sto chióni
to gatáki su na krióni
ke mu to `feres sto spíti na to do
|