Περπατούσα έτσι για να ξεχαστώ
κι απ’ το σπίτι σου περνάω κατά λάθος
έχεις κόσμο έχει φώτα και θαρρώ
πως το γέλιο σου ακούγεται στο βάθος
Κι εγώ κάνω πάλι μια ευχή
να ’ρθεις τώρα έξω στη βροχή
να μου δώσεις μόνο ένα φιλί
σ’ αγαπώ και μου ’λειψες πολύ πολύ…
Στον ουρανό ψηλά κοιτώ
μα δεν μπορώ πια να σε δω
κι απ’ όλα αυτά που αγαπώ
είσαι εσύ το πιο γλυκό μου όνειρο
Θα περάσει είπα μέσα μου κι αυτό
κι είπα ψέματα πως πάω παρακάτω
το δωμάτιο που ζήσαμε αγκαλιά
με λουλούδια και καρδιές είναι γεμάτο
Κι εγώ κάνω τώρα μια ευχή
να γυρίσεις πάλι στην αρχή
και θυμάμαι όσα μου ’χες πει
πως για πάντα θα ’μαστε μαζί μαζί…
Στον ουρανό ψηλά κοιτώ
μα δεν μπορώ πια να σε δω
κι απ’ όλα αυτά που αγαπώ
είσαι εσύ το πιο γλυκό μου όνειρο
|
Perpatusa étsi gia na ksechastó
ki ap’ to spíti su pernáo katá láthos
échis kósmo échi fóta ke tharró
pos to gélio su akugete sto váthos
Ki egó káno páli mia efchí
na ’rthis tóra ékso sti vrochí
na mu dósis móno éna filí
s’ agapó ke mu ’lipses polí polí…
Ston uranó psilá kitó
ma den boró pia na se do
ki ap’ óla aftá pu agapó
ise esí to pio glikó mu óniro
Tha perási ipa mésa mu ki aftó
ki ipa psémata pos páo parakáto
to domátio pu zísame agkaliá
me luludia ke kardiés ine gemáto
Ki egó káno tóra mia efchí
na girísis páli stin archí
ke thimáme ósa mu ’ches pi
pos gia pánta tha ’maste mazí mazí…
Ston uranó psilá kitó
ma den boró pia na se do
ki ap’ óla aftá pu agapó
ise esí to pio glikó mu óniro
|