Στον ουρανό θα χάθηκαν τα χρόνια,
πατημασιές θηράματος στα χιόνια.
Εκεί θα προσμετρήθηκαν οι μέρες,
για μια παρτίδα φως με τους αιθέρες.
Ο ουρανός θησαύριζε τις νύχτες,
τοκίζοντας τους μαύρους ωροδείχτες
και ρήμαζε τη χώρα των ονείρων
με τάγματα αγγέλων και μαρτύρων.
Στον ουρανό πληρώνουμε το νοίκι
για μια ζωή που μόλις μας ανήκει
και λίγο λίγο δίνουμε το σώμα
στον ουρανό, εικόνα και στο χώμα.
Στον ουρανό γυρίζουμε τα μάτια
για κάποια παιδικά μας μονοπάτια
κι αθροίζουμε πιο αίθριοι στο φως του
σκοτάδια, προμηνύματα αγνώστου.
|
Ston uranó tha cháthikan ta chrónia,
patimasiés thirámatos sta chiónia.
Eki tha prosmetríthikan i méres,
gia mia partída fos me tus ethéres.
O uranós thisavrize tis níchtes,
tokízontas tus mavrus orodichtes
ke rímaze ti chóra ton oniron
me tágmata angélon ke martíron.
Ston uranó plirónume to niki
gia mia zoí pu mólis mas aníki
ke lígo lígo dínume to sóma
ston uranó, ikóna ke sto chóma.
Ston uranó girízume ta mátia
gia kápia pediká mas monopátia
ki athrizume pio ethrii sto fos tu
skotádia, prominímata agnóstu.
|