Στον Πειραιά συννέφιασε
και στην Αθήνα βρέχει
άλλος αγάπη έχασε
κι άλλος αγάπη έχει
Ανάβω το τσιγάρο μου
και η βροχή το σβήνει
χτυπώ την πόρτα π’ αγαπώ
μα εκείνη δεν ανοίγει ω!
μα εκείνη δεν ανοίγει
Βλέπω τις κούρσες να περνούν
απ’ τον μεγάλο δρόμο
κι εσύ το ξέρω πως γελάς
με τον δικό μου πόνο
Σε μια κολόνα στέκομαι
και πήρε να νυχτώνει
δεν λογαριάζω την βροχή
όσο κι αν δυναμώνει ω!
όσο κι αν δυναμώνει
|
Ston Pireá sinnéfiase
ke stin Athína vréchi
állos agápi échase
ki állos agápi échi
Anávo to tsigáro mu
ke i vrochí to svíni
chtipó tin pórta p’ agapó
ma ekini den anigi o!
ma ekini den anigi
Olépo tis kurses na pernun
ap’ ton megálo drómo
ki esí to kséro pos gelás
me ton dikó mu póno
Se mia kolóna stékome
ke píre na nichtóni
den logariázo tin vrochí
óso ki an dinamóni o!
óso ki an dinamóni
|