|
Και πάνω που είχα συνηθίσει
Τη μοναξιά μου σαν τη μόνη λύση
Πως χάθηκα
Ήρθε καινούριος να ζήσει
Στον πέμπτο όροφο να μετακομίσει
Τρελάθηκα
Κάποτε ακούω φωνές
Όταν οι νύχτες κυλάνε βουβές
Και χαίρομαι
Πως θα ’θελα απλά να του μιλήσω
Δίχως τίποτα να του ζητήσω μα ντρέπομαι
Αυτός που μένει στον πέμπτο
Είναι χωρίς να το ξέρει
Η πιο καλή μου παρέα
Αυτός που μένει στον πέμπτο
Απ’ το περσινό καλοκαίρι
Ειν’ όλα μου τα ωραία
Τώρα πια έγινα σκιά του
Ξέρω τον ήχο που κάνουν τα κλειδιά του
Κι ετοιμάζομαι
Δεν έχουμε ακόμα μιλήσει
Μα σίγουρα μια απ’ αυτές τις μέρες
Θα γίνει φαντάζομαι
Και πάνω που είπα να το κάνω
Κι ανέβηκα στον πέμπτο επάνω
Δεν πρόλαβα
άνοιξα την πόρτα, μπήκα στο σαλόνι
Ήτανε γύρω μου όλα γνωστά κι ήμουνα μόνη
Κατάλαβα
Αυτός που μένει στον πέμπτο
Από κείνο το καλοκαίρι
Είν’ η καλύτερη παρέα του κόσμου
Αυτός που μένει στον πέμπτο
Είναι πια και το ξέρει
Ο φίλος μου, ο φίλος μου, ο εαυτός μου
|
Ke páno pu icha sinithísi
Ti monaksiá mu san ti móni lísi
Pos cháthika
Ήrthe kenurios na zísi
Ston pébto órofo na metakomísi
Treláthika
Kápote akuo fonés
Όtan i níchtes kiláne vuvés
Ke cherome
Pos tha ’thela aplá na tu milíso
Díchos típota na tu zitíso ma ntrépome
Aftós pu méni ston pébto
Ine chorís na to kséri
I pio kalí mu paréa
Aftós pu méni ston pébto
Ap’ to persinó kalokeri
In’ óla mu ta orea
Tóra pia égina skiá tu
Kséro ton ícho pu kánun ta klidiá tu
Ki etimázome
Den échume akóma milísi
Ma sígura mia ap’ aftés tis méres
Tha gini fantázome
Ke páno pu ipa na to káno
Ki anévika ston pébto epáno
Den prólava
ániksa tin pórta, bíka sto salóni
Ήtane giro mu óla gnostá ki ímuna móni
Katálava
Aftós pu méni ston pébto
Apó kino to kalokeri
In’ i kalíteri paréa tu kósmu
Aftós pu méni ston pébto
Ine pia ke to kséri
O fílos mu, o fílos mu, o eaftós mu
|
